Święty Roch żył na przełomie XIII i XIV wieku.

Wiadomo o nim, że cały majątek, jaki miał, rozdał ubogim, po czym z rodzinnego Montpellier udał się z pielgrzymką do Rzymu.

W mieście szalała wówczas „czarna śmierć”.

Roch otoczył zadżumionych opieką, dokonując przy tym wielu cudów, które Pan Bóg działał za jego przyczyną. P

o trzech latach postanowił wrócić do Francji.

Wtedy dopadła go dżuma.

Był blisko śmierci, ale przeżył dzięki pomocy anioła i psa, który codziennie przynosił mu świeży chleb.

Zmarł już w rodzinnych stronach, w więzieniu, posądzony o szpiegostwo.

Po śmierci szybko zaczął się szerzyć jego kult, a on sam stał się patronem chroniącym od wszelkiej zarazy.

 Opis pochodzi od Wydawcy.