Ksiądz Jan Twardowski zawsze za wszystko dziękował Bogu i ludziom.

Dziękował za „łatwe i trudne szczęście”, za to, co miłe i niemiłe.

Dziękował za to, za co na ogół się nie dziękuje, bo bunt, pytanie „dlaczego właśnie ja?” przesłaniają wszystko.

Dziękował też, a może zwłaszcza, za niesłuszne oskarżenia, plotki, „spotkania obszczekane”, przykrości i upokorzenia.

O wdzięczności mówił do końca.

W jednej z najpóźniejszych swoich homilii a głosił je do połowy roku 2003 powtórzył myśl, która przewija się przez kilkadziesiąt lat jego pracy kapłańskiej: „Dla mnie wdzięczność jest odmianą pokory. Wdzięczność to najbardziej religijne uczucie. Bo to zawsze wdzięczność Bogu”.

Drugi nurt twórczości poezja myśl tę przynosi w niejednym wierszu.

Na niniejszą antologię, zatytułowaną Wdzięczność do końca, składają się wiersze oraz refleksje znane z innych publikacji Autora, a także trzynaście tekstów prozą publikowanych po raz pierwszy.

Opis pochodzi od Wydawcy.