Teresa była bez reszty zanurzona w miłości Bożej.

Odpowiadając na miłość Bożą, złożyła w ofierze całe swoje życie.

W prostocie codziennego życia umiała też czynnie okazywać miłość bliźniego.

Na wzór Jezusa nie wahała się zasiadać „u stołu grzeszników”, swoich „braci”, aby zostali oczyszczeni przez miłość, gorąco pragnęła bowiem ujrzeć wszystkich ludzi „oświeconych jaśniejącą pochodnią wiary”.

Teresa doświadczyła cierpienia fizycznego i przeszła próby wiary.

Pozostała jednak wierna, ponieważ dzięki swej ogromnej inteligencji duchowej wiedziała, że Bóg jest sprawiedliwy i miłosierny, rozumiała, że człowiek otrzymuje od Boga więcej miłości, niż sam daje.

Aż do kresu nocy pokłada nadzieję w Jezusie, cierpiącym Słudze, który oddał życie za wielu.

Jan Paweł II Paryż 1997

 Opis pochodzi od Wydawcy.