Święty Jacek Odrowąż (ok. 1183–1257) to jeden z najbardziej popularnych polskich świętych.

Znany jest ze swojej gorliwości wędrownego kaznodziei i organizatora wielu wspólnot zakonnych.

Święty Jacek wraz z bł. Czesławem jako pierwsi Polacy otrzymali habity dominikańskie z rąk samego założyciela Zakonu Braci Kaznodziejów i rozpoczęli dzieło zakładania klasztorów.

Powstałe wówczas konwenty, m.in. w Krakowie, Wrocławiu, Gdańsku, Kamieniu Pomorskim, Sandomierzu, wytyczyły zasięg polskiej prowincji zakonu.

Dzięki prowadzonej misji ewangelizacyjnej na terenie Rusi, Prus i Litwy św. Jacek otrzymał przydomek Apostoła Słowian.

Z postacią świętego łączone są liczne cuda, czynione zarówno za życia, jak i po śmierci, m.in. przywrócenie do życia młodzieńca, przejście suchą stopą po wodzie, podniesienie zniszczonych gradem zasiewów.

17 kwietnia 1594 roku papież Klemens VIII ogłosił Jacka świętym.

Opis: od Wydawcy.