Kim był Teofil, adresat Ewangelii Łukasza i Dziejów Apostolskich? W swojej powieści Michael O'Brien przedstawia go jako wuja św. Łukasza.

Teofil, lekarz, przygarnia Łukasza, którego rodzice stali się ofiarami epidemii, i wychowuje go jak własnego syna.

Kiedy Łukasz porzuca dotychczasowe życie, aby dołączyć do Jezusa, Teofil wyrusza w podróż, aby przywieźć swego adoptowanego syna z powrotem.

Tymczasem Łukasz, wówczas już ewangelista, ma inne plany.

Teofil wyniósł greckie ideały mądrości i rozumu do rangi bóstw, więc Łukasz nie spodziewa się, ze wuj przyjmie jego opowieści z drugiej ręki jako artykuły wiary i namawia swego uczonego ojca do osobistej rozmowy ze świadkami i przekonania się osobiście.

Teofil niechętnie zgadza się, ale pod warunkiem, że będzie mógł porozmawiać z każdym, nie tylko zwolennikami Jezusa.

I tak dowiadujemy się o fascynujących spotkaniach, m.in. z Azar Bar Hiramem (pan młody z Kany) i Eleazarem Ben Efrayimem (Łazarzem), ale także z Barakiem „fałszywym prorokiem” oraz faryzeuszem, który chełpił się swoim udziałem w zdradzeniu Jezusa (choć nie chciał podać imienia).

Teofil odbył znacznie więcej pozytywnych rozmów niż negatywnych i odkrył znacznie więcej radości tych, którzy mówili: „Jestem małym człowiekiem i wielu rzeczy nie wiem, ale zmienić wodę w wino to największa rzecz jaką widziałem” albo „I wtedy … umarłem.

Przepraszam jeśli cię wystraszyłem … ale byłem 4 dni w grobie kiedy on … wezwał mnie i powróciłem do życia”, niż podstępu tych, którzy twierdzili „kiedy miałem pięć lat, on powiedział ‘ty też będziesz prorokiem’ i uformował z prochu kształt żółwia i ten zaczął się ruszać’” albo odburknęli „tak! Widziałem jeden z jego cudów na własne oczy.

Ale nie dałem się nabrać ani przez moment. Magicy potrafią robić takie rzeczy mocą diabła”.

Czy dostojny Teofil da się przekonać i uwierzy w Jezusa?

Czy może wróci do domu bez wiary i bez Łukasza?

Opis pochodzi od Wydawcy.