Pomysł napisania książki, twórczego zmierzenia się wydarzeniami mojego życia, towarzyszy mi od dawna, niczym piosenka, którą się nuci.

Nie starałem się stworzyć typowej autobiografii, zbioru wspomnień pisanych z kronikarską dokładnością.

Kiedy spoglądam z dystansu na minione lata, muszę powiedzieć, że usiłowałem gonić za szczęściem – w takiej postaci, jaka w danej chwili wydawała mi się godna starań.

Zamieszczone tutaj wspomnienia, ograniczone zresztą do niezbędnego minimum, są dla mnie raczej okazją do refleksji.

Staram się przy tym nie zanudzać Czytelnika moralizatorstwem i kaznodziejskim tonem.

Książka jest poniekąd formą publicznej spowiedzi, podczas której odważyłem się na bardzo głębokie otwarcie.

Bez owijania w bawełnę, bez wybielania faktów, bez przemilczeń.

To ma być moje świadectwo prawdy.

Okrasiłem moją opowieść szczyptą dowcipu i sporą dawką anegdot i ciekawostek, które – mam nadzieję – sprawią, że ta narracja będzie dla Czytelnika ciekawą historią, którą czyta się z uśmiechem, refleksją, a czasem nawet z łezką wzruszenia.

Opis pochodzi od Wydawcy.