WOLNOŚĆ I TĘSKNOTA…

„Wolność i tęsknota”. Nie zawsze łatwo uwolnić się od win i dręczących myśli.

Niekiedy człowiek nie potrafi szczerze zatęsknić za Stwórcą.

Popełniamy wiele błędów, z których niełatwo się wyzwolić.

W praktyce duszpasterskiej nierzadko spotykałem osoby przeżywające poważne problemy z przystąpieniem do sakramentu pojednania.

Przyczyny wewnętrznej blokady przed odbyciem spowiedzi były bardzo różne.

Krępuje nas wstyd przed przyznaniem się do winy, przed wyznaniem grzechu innemu człowiekowi – spowiednikowi.

Paraliżuje nas strach bądź niechęć wobec kapłana w konfesjonale.

Zniewoleni jesteśmy dręczącymi nas emocjami, ale też grzechami, które wciąż w nas trwają i uniemożliwiają duchowy rozwój.

Niekiedy odczuwamy niechęć do instytucjonalnej strony Kościoła.

Wina może być po mojej stronie, a może zostałem skrzywdzony przez duchownego…

Tak czy inaczej, jeżeli poddaję się lękowi lub innym negatywnym emocjom i trwam w rezygnacji z sakramentów, moje zniewolenie się powiększa.

Potrzebuję wolności od lęku, od grzechu, od zranień.

Potrzebuję wolności od racjonalizowania swojej postawy, albowiem rezygnując z życia sakramentami, staram się uzasadnić sobie przyjęty styl życia.

I to mi się udaje, bo „kiedy nie żyjemy według naszej wiary, zaczynamy wierzyć według naszego życia”.

W końcu nie dostrzegamy naszego zniewolenia i gaśnie w nas tęsknota za Bogiem.

Tęsknotę za Stwórcą warto rozpalić na nowo, by pomogła przezwyciężyć nasze zniewolenie.

Opis pochodzi od Wydawcy.