Wszystko opisane przez rabina Nikodema, członka Sanhedrynu, człowieka wątpiącego, bojaźliwego i przygniecionego cierpieniem, którego życie po spotkaniu ze Zbawicielem nie było już takie samo.

Jan Dobraczyński (20 kwietnia 1910 r. - 5 marca 1994 r. w Warszawie) debiutował w 1933 r. artykułami i opowiadaniami, drukowanymi w czasopismach.

W 1937 r. ukazała się jego pierwsza książka, a rok później powstała pierwsza powieść.

W ciągu pięćdziesięciu lat pracy twórczej spod jego pióra wyszło ponad osiemdziesiąt książek.

Był także tłumaczem, współscenarzystą i działaczem politycznym.

Brał udział w kampanii wrześniowej jako ułan 2. Pułku Strzelców Konnych.

Podczas wojny należał do Armii Krajowej i uczestniczył w Powstaniu Warszawskim.

Jako pracownik Opieki Społecznej, przyczynił się do uratowania ok. sześciuset dzieci żydowskich.

W 1956 roku jako jeden z dwóch posłów na Sejm stanął w obronie życia nienarodzonych.

Swoją twórczością Dobraczyński ukształtował wiarę kilku pokoleń katolików.

Posiadł rzadką umiejętność wyjaśniania w prosty, a zarazem trafny i głęboki sposób prawd wiary, skomplikowanych stronic Pisma Świętego i paradoksów ludzkiej egzystencji.

Listy Nikodema przetłumaczone na ponad pięćdziesiąt języków są najwybitniejszą pozycją w dorobku Autora.

Doczekało się ponad stu wydań na świecie.

Opis pochodzi od Wydawcy.