Dziki człowiek”, „kobieta bez przywar”, a może „Święta Baba”, jak mawiał Kazimierz Kutz?

Nie boi się używać ostrego języka, potrafi być twarda, a jednocześnie pomaga i przytula.

Unika tych, którzy budzą nienawiść, bo szkoda jej na nią czasu.

Uczy, jak o siebie walczyć.

Dla osób z niepełnosprawnością intelektualną jest „naszą Anią”, dla wielu – wielką artystką i autorytetem życiowym.

Sama o sobie mówi: „zwyczajny człowiek jestem: jem, śpię, oddycham, zmywam podłogi…”.

Anna Dymna w bardzo osobistej, szczerej, bezkompromisowej rozmowie, która przede wszystkim uruchamia w ludziach dobre odruchy i uświadamia, że mimo wszystko warto… warto być lepszym człowiekiem.

Opis pochodzi od Wydawcy.